Άγαλμα του Ασκληπιού 23εκ.

Ο Ασκληπιός, που το όνομά του είναι προελληνικό, είναι ο θεός της ιατρικής και μύθολογούμενος, κατά την επικρατέστερη παράδοση, ως γιος του Απόλλωνα και της Κορωνίδας. Σύμφωνα με το μύθο, η Κορωνίδα ενώθηκε με τον Απόλλωνα, αλλά απέκρυψε την ερωτική περιπέτεια της και ετοιμάστηκε να παντρευτεί τον επίσημο μνηστήρα της. Αυτό το εξόργισε τον Απόλλωνα, που σκότωσε με τα βέλη του την Κορωνίδα, πήρε από το σώμα της τον αγέννητο Ασκληπιό και τον εμπιστεύτηκε στις φροντίδες του σοφού Κενταύρου Χείρωνα, στο Πήλιο. Ο Ασκληπιός διδάχτηκε από τον Χείρωνα τη θεραπεία κάθε ασθένειας και πληγής με ξόρκια, βότανα ή χειρουργική επέμβαση. Σε μεταγενέστερους χρόνους αναφερόταν συμμετοχή του στην Αργοναυτική εκστρατεία, στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου, κ.α. Όχι μόνο θεράπευε πλήθος αρρώστων, αλλά και ανάσταινε νεκρούς, μεταξύ των οποίων και γνωστούς ήρωες. Η δραστηριότητα του αυτή θεωρήθηκε από τους θεούς ως ύβρης, (δηλαδή αλαζονεία και ασέβεια προς τη θεϊκή τάξη), και έκανε το Δία να τον σκοτώσει χτυπώντας τον με κεραυνό. Η αρχαιότερη επιβεβαιωμένη λατρεία του Ασκληπιού είναι της Επιδαύρου και ανάγεται στον 6ο αιώνα π.Χ. Τον 4ο αι. χτίστηκε στο Ασκληπιείο μεγάλος ναός με χρυσελεφάντινο άγαλμα του Θεού.

Ο Ασκληπιός θεωρείται ως αρχικά χθόνιος δαίμων και συγκαταλέγεται στους λεγόμενους μειλίχιους θεούς, οι οποίοι όταν εξευμενιστούν με κατάλληλες προσφορές μπορούν να παρατείνουν τη ζωή των ανθρώπων. Για αυτό συνδέθηκε από νωρίς με το κατεξοχήν χθόνιο ερπετό, το φίδι, που τον συντροφεύει σε πλήθος αγάλματά του, είτε ριζωμένο στη βακτήρια του είτε δίπλα του, και συχνά σε μεγαλύτερες διαστάσεις από αυτόν. Στη Ρώμη η λατρεία του Ασκληπιού (Aesculapius) μεταδόθηκε στις αρχές του 3ου αι.π.Χ.