Μπούστο του Ασκληπιού σε βάση – 20εκ.

Ο Ασκληπιός, που το όνομά του είναι προελληνικό, είναι ο θεός της ιατρικής και μυθολογούμενος, κατά την επικρατέστερη παράδοση, ως γιος του Απόλλωνα και της Κορωνίδας. Ο Απόλλωνας τον εμπιστεύτηκε στις φροντίδες του σοφού Κενταύρου Χείρωνα, στο Πήλιο. Η αρχαιότερη επιβεβαιωμένη λατρεία του Ασκληπιού είναι της Επιδαύρου και ανάγεται στον 6ο αιώνα π.Χ. Τον 4ο αι. χτίστηκε στο Ασκληπιείο μεγάλος ναός με χρυσελεφάντινο άγαλμα του Θεού. Από επιτόπιες επιγραφές αποδεικνύεται ότι το κυριότερο στοιχείο της λατρείας του ήταν η εγκατακοίμησης, δηλ. η παραμονή ασθενών το άβατο του ναού, οι οποίοι έβλεπαν στον ύπνο τους το Θεό να τους συμβουλεύει για την ίαση τους. Οι θεράποντες του Θεού, με τη μακροχρόνια υπηρεσία τους και τον καθημερινό συγχρωτισμό τους με τους πάσχοντες, διδάσκονταν μία θεραπευτική αγωγή βασισμένη στη δίαιτα, στη μάλαξη πασχόντων μερών του σώματος, σε χειρουργικές επεμβάσεις και στη χρήση θερμών λουτρών. Ωστόσο, στη θεραπεία βοηθούσε περισσότερο η πίστη των ασθενών στη συμπαράσταση του Θεού και οι καλλιεργούμενες συγκινησιακές καταστάσεις, οδηγούσαν συχνά σε θεαματικά αποτελέσματα.

Γενικότερα μπορεί να υποστηριχθεί ότι η μεγαλύτερη εξάπλωση της λατρείας του οφείλεται στο ότι αυτός, σε διάκριση από τους θεούς της επίσημης Ολυμπιακής θρησκείας, ανήκε στις κατεξοχήν «παρήγορες θεότητες». Στην ύστερη αρχαιότητα ο Ασκληπιός κηρύχτηκε και ως Σωτήρ της Οικουμένης.