Δεν υπάρχουν προϊόντα στο καλάθι. Αγοράστε τώρα
Στην αρχαιότητα, πολλά και διάφορα ονόματα έδωσαν οι μύθοι και η φαντασία στην Κέρκυρα, γεννημένα από τις διάφορες ιδιότητες, τη θέση και τη μορφολογία του νησιού. Στις περιπτώσεις που μία άποψη είναι αντίθετη από την άλλη, ο καθένας θα πρέπει να πιστεύει εκείνη που όσο γίνεται περισσότερο, μοιάζει με την αλήθεια, αφού η αλήθεια η πραγματική δεν γίνεται να βρεθεί και να την αποδείξουμε. Απάνω στην καταγωγή του ονόματος Σχερία ας διαλέξει καθένας κατά τη δική του κρίση την πιο αληθοφανή γνώμη, γιατί το όνομά τούτο μόνο στους ποιητές και στους μυθοπλάστες συναντιέται.
(Ετυμ. Ι) Η λέξη σχερός με σημ. «ακτή, αἰγιαλός», (s)ker- «κόβω», πρβλ. αγγλοσαξ. score, αγγλ. shore «γιαλός, όχθη», σημαίνει απλώς συνεχὴς παραλία, εκτεταμένη ακτή
(Ετυμ. ΙΙ) Από τη λέξη σχερός παράγεται πιθανόν το σύνθετο πολυ-σχεράς, βλ. και λέξη χέραδος «άμμος με πέτρες και άλλες φερτές ύλες που κατεβάζουν τα ποτάμια».
Ο Ευστάθιος ο Θεσσαλονικεύς (12ος αι. μ.Χ) μας δίνει τον μύθο.
«Ο ποταμός της απέναντι Ηπείρου, ο σημερινός Θύαμις ή Καλαμάς, κατέβαζε με το ορμητικό του ρεύμα στη θάλασσα σορούς την άμμο και τα χώματα. Έτσι προσπαθούσε να ενώσει την Ήπειρο με την Κέρκυρα για να μην υπάρχει πια το όμορφο αυτό νησί. Η Δήμητρα όμως, η καλή και πονεμένη θεά, πολύ την αγαπούσε την Κέρκυρα και την προστάτευε. Την ήθελε ακέραια και μόνη, βράχο προφυλαχτικό και περήφανο να σπάζουν πάνω του τα άγρια κύματα του Πελάγους. Και όπως ήταν γυναίκα και για αυτό πονηρή, καλόπιασε τον ποταμό, τον παρακάλεσε με όλη της την καρδιά και γλύκανε την αγριότητα του με τα παρακάλια της. Έτσι ημέρεψε ο ποταμός, σταμάτησε τις άγριες κατεβασιές του και γλίτωσε η Κέρκυρα».
h3
