Λεπτομέρειες του αυθεντικού: περίοδος: Μυκηναϊκή, ημερομηνία κατασκευής: 12ος αι. π.Χ., τόπος κατασκευής: Μυκήνες, Ελλάδα, ανασκάφηκε/βρέθηκε: Ελλάδα: Πελοπόννησος: Αργολίδα(επαρχία): Μυκήνες, υλικά: κεραμικό, ρυθμός: Μυκηναϊκός, μέθοδος: ζωγραφιστό, διαστάσεις: Υ: 42εκ. Π: 50εκ. Β: 50εκ. μουσείο: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, δημιουργός: αποδίδεται στον επονομαζόμενο «Ζωγράφο της Στήλης».
Ο λεγόμενος Κρατήρας των Πολεμιστών εντοπίστηκε σε θραύσματα από τον Ερρίκο Σλήμαν το 1876 μέσα στην ακρόπολη των Μυκηνών, σε μια οικία που ονομάστηκε «Οικία του Κρατήρα των Πολεμιστών». Το αγγείο αποτελούσε μέρος της συμποσιακής σκευής της οικίας στα μετανακτορικά χρόνια.
Οι άνδρες εικονίζονται σε πλήρη πολεμική εξάρτυση (περικεφαλαία, θώρακα, κνημίδες, ασπίδα, δόρυ). Φαίνεται ότι αναχωρούν για τον πόλεμο με τους σάκους τους δεμένους στην άκρη του δόρατος. Στην πίσω όψη πολεμιστές με ανάλογη εξάρτυση και διαφορετική περικεφαλαία κραδαίνουν τα δόρατα. Οι μυκηναϊκές στρατιωτικές δυνάμεις ήταν καλά οργανωμένες και δίκαια αποτελούσαν φόβητρο, καθώς κυβέρνησαν το Αιγαίο για πάνω από 250 χρόνια. Αγαθά από τα κατακτημένα εδάφη έρεαν στις Μυκήνες κάνοντάς τες μια πόλη με μεγάλο πλούτο και δύναμη. Οι στρατιώτες εκατέρωθεν φαίνεται να είναι τόσο ομοιόμορφοι που δεν έχουμε καμία ένδειξη ατομικότητας, αλλά μάλλον ότι αυτοί οι πολεμιστές αποτελούν αναλώσιμα μέρη μιάς καλολαδωμένης στρατιωτικής μηχανής. Το μόνο ίχνος συγκίνησης είναι η φιγούρα μιας γυναίκας, στο άκρο αριστερά, με το χέρι σηκωμένο στο κεφάλι σε μια αποχαιρετιστήρια χειρονομία..
Η μυκηναϊκή κεραμική είναι η αρχαιότερη ελληνική κεραμική που απεικονίζει την ανθρώπινη μορφή. Το αγγείο αυτό είναι ίσως το πιο γνωστό κομμάτι υστεροελλαδικής κεραμικής. Στο χώρο των λαβών απεικονίζονται πτηνά και ανάγλυφο βουκράνιο (σχηματική κεφαλή ταύρου). Εξαίρετο δείγμα του μυκηναϊκού εικονιστικού ρυθμού. Η μορφή του είναι σαν μπολ με δύο πλαϊνές λαβές. Αυτό το σχήμα θα γίνει μια από τις κλασικές μορφές που χρησιμοποιήθηκαν στη μεταγενέστερη ελληνική κεραμική. Ο καλλιτέχνης του μεγάλου κρατήρα είναι ένας από τους τελευταίους σπουδαίους αγγειογράφους που εργάστηκαν στις Μυκήνες. Υπήρξε «δίγλωσσος» καλλιτέχνης», αφού o ίδιος διακόσμησε και την περίφημη «λίθινη στήλη» από τις Μυκήνες, χρησιμοποιώντας την τεχνική της νωπογραφίας σε κονίαμα. Ο λεγόμενος «Ζωγράφος της Στήλης» έζησε και δημιούργησε στη μετανακτορική μυκηναϊκή περίοδο, μια εποχή που τα μεγάλα ανάκτορα είχαν δεχθεί σοβαρά πλήγματα και τέχνες όπως η τοιχογραφία θεωρείται ότι είχαν παρακμάσει. Ίσως υπήρξε λοιπόν ο τελευταίος μυκηναίος τοιχογράφος.